Je bent allebei in de 80 en hebt plannen om te verhuizen naar een appartement in een woonzorgcentrum. Je staat op de wachtlijst; het kan nog wel even duren. Maar plotseling wordt de een geconfronteerd met een spoedopname terwijl de ander boodschappen aan het doen is. Een enorme schrik.
Dit overkwam meneer en mevrouw Nijhof. Terwijl ze dachten dat ze alle tijd hadden om rustig te verhuizen, kwam alles in een stroomversnelling. Meneer kwam van de ene dag op de andere in een zorgappartement ver uit de buurt terecht en mevrouw kon -gelukkig!- meteen met hem mee. Maar er was nog niets geregeld. Ze hadden alleen bij zich wat ze aan hadden, hun woning stond nog vol, moest worden verkocht en adreswijzigingen moesten worden verstuurd. Hulp om hen heen was er niet.
Gelukkig hadden ze ons al eerder benaderd om te helpen met hun verhuizing. Dus ook wij werden meteen in de vijfde versnelling gezet. Eerste prioriteit was om de meest nodige spullen naar het nieuwe appartement te verhuizen. Stoelen, tafel, tv, lampen, kasten, kleding. Mevrouw Nijhof kwam met de taxi naar haar oude woning, zodat ze kon aanwijzen wat er mee moest. Dat ging in een verhuiswagen.
Dat hebben we daarna nog een paar keer gedaan, want oh, oh, oh wat stond er veel in de vrijstaande bungalow… Het liefst wilde ze dat allemaal meenemen, maar dat kon qua ruimte echt niet. Alleen is afscheid nemen van dierbare spullen voor veel mensen erg lastig. De zorg schrok zich een hoedje toen ze alle ingepakte dozen zagen. Dus hielpen we met sorteren en brachten we alles wat er te veel was meegenomen naar de kringloopwinkel. Gelukkig kon ze de lol ervan inzien.
We zochten ook alle papieren uit en zorgden er samen met een enthousiaste vrijwilliger van het zorgcentrum voor dat alle adressen werden gewijzigd en de administratie op orde werd gebracht.
Ondertussen hadden wij een van de makelaars uit de buurt met wie wij samenwerken, gevraagd de verkoop van de woning op zich te nemen. In overleg met hen bleven een aantal meubelstukken staan en brachten wij de rest naar de kringloopwinkel. Wat zij niet wilden hebben, ging naar de Milieustraat. Daarna zorgden we voor een grote schoonmaak en kon de makelaar aan de slag met foto’s voor de verkoop. Door goed onderling contact om meneer en mevrouw N. zo min mogelijk te belasten, ging die snel en na een laatste check en opname van de eindstanden van water en energie kregen meneer en mevrouw Nijhof eindelijk rust.
Want het had er wel ingehakt bij hen, zo halsoverkop verhuizen. Dat wensten ze niemand toe. Gelukkig vonden ze het heerlijk in hun nieuwe appartement: lieve medewerkers, goede zorg, lekker eten en -heel belangrijk- een beetje aanspraak. Eind goed, al goed.
Reacties zijn gesloten.